Francuska Droga świętego Jakuba jest zdecydowanie najpopularniejszym szlakiem spośród szlaków jakubowych w Hiszpanii. Często mówiąc o Camino de Santiago wielu ma na myśli właśnie szlak francuski, mimo że nie jest on, ani najstarszym, ani jedynym. Bywa natomiast zamiennie nazywany Ruta Interior, szlakiem głównym bądź po hiszpańsku Camino de Santiago Francés.

Dotychczas w Polsce ukazało się kilka przewodników po Camino Frances. Jednak zdecydowanie najlepszym jest ten wydany po raz pierwszy w 2016 roku przez Wydawnictwo WAM (II Wydanie z 2018 roku). Jego autorem jest Szymon Pilarz, wielokrotny pielgrzym szlaków jakubowych w Hiszpanii. Więcej o przewodniku możecie przeczytać tutaj.

Trasa Camino Frances w rozumieniu współczesnego pielgrzyma zaczyna się u stóp Pirenejów w małym miasteczku Saint Jean Pied de Port na granicy francusko-hiszpańskiej. Jednak spora liczba pątników nie decyduje się na przejście przez Pireneje i zaczyna po hiszpańskiej stronie granicy w miejscowości Roncesvalles. Szlak biegnie przez Nawarrę, Rioję, Kastylię i Leon oraz Galicję. Nie ma zbyt wielu odcinków alternatywnych po drodze, a te istniejące zostały opisane w przewodniku Szymona.

Francuska Droga św. Jakuba według różnych wariantów liczy sobie między 754 a 818 km. Często na niektórych etapach mamy alternatywne trasy, które można wybierać w przypadku brzydkiej pogody lub są one zwyczajnie trudniejsze. Natomiast wg. Listy Światowego Dziedictwa UNESCO (na którą szlak francuski został wpisany w 1993 r.) długość szlaku to 738 km. Poniżej mapa, na której możecie zapoznać się z przebiegiem szlaku jeszcze niżej lista etapów i odległości między schroniskami.

W sezonie:

Sezon na Camino trwa obecnie od kwietnia do października. Wybierając się w maju czy we wrześniu złapiemy już lub jeszcze opaleniznę. Jest w miarę ciepło a czasami wręcz upalnie. Im bliżej Galicji tym większa szansa na deszcz i wietrzną pogodę szczególnie na mesecie (między Burgos a Astorgą). Również w kwietniu i maju można spotkać jeszcze śnieg w Pirenejach i lepiej dopytać o warunki pogodowe w schroniskach lub sprawdzać pogodę. Kolejnym (dla niektórych) minusem będą tłumy pielgrzymów, co oznacza dla uboższych pielgrzymów wyścig do kolejnego schroniska po miejsce noclegowe. W sezonie raczej trudno o samotne wędrowanie Camino Frances. Widać to szczególnie na ostatnich 120 km od Sarri (a w wielu przypadkach już od miejscowości O Cebreiro).

Poza sezonem:

Szlak francuski poza sezonem, jest wymagającym szlakiem ze względu na warunki pogodowe. Szlak napoleoński, którym przekraczamy Pireneje idąc z Saint Jean Pied de Port jest zamknięty od listopada do marca ze względów bezpieczeństwa. W trakcie wędrówki późną jesienią, zimą i wczesną wiosną możemy spodziewać się silnego wiatru, uciążliwego deszczu, deszczu ze śniegiem i gradu. Oczywiście będzie mniej pielgrzymów, ale również więcej schronisk będzie zamkniętych i czasami będziemy musieli pokonywać dłuższe odległości.

We wpisie o kosztach Camino de Santiago – jak przejść szlak świętego Jakuba i nie zbankrutować opisuję szczegółowo dojazd do poszczególnych miejsc startowych. W przypadku Camino Frances sprawa wydaje się najbardziej skomplikowana ze względu na fakt, iż w Saint Jean Pied de Port czy Roncesvalles nie ma lotniska. Jesteśmy skazani na podróż samolotem, pociągiem i autobusem w zależności od wybranej opcji.

Ze schroniskami na trasie Camino Frances nie ma problemów. Jest to najbardziej logistycznie rozwinięty szlak w Hiszpanii. Na samym początku szlaku w Saint Jean Pied de Port w Biurze Pielgrzyma otrzymamy listę schronisk na całym szlaku. Dodatkowo, jeśli mamy przewodnik Szymona Pilarza, to również odnajdziemy się bez żadnych problemów. Jedyne co nas może spotkać to nieczynne niektóre schroniska w okresie październik-marzec.

Jeśli idziecie w sezonie (maj-wrzesień), to wystarczy standardowy ekwipunek, podobny do tych, które zabiera się na inne szlaki w Hiszpanii. Możecie przeczytać o tym tutaj.

Jeśli natomiast wybieracie się poza sezonem, to niestety Wasz bagaż będzie cięższy. Warto pamiętać, że nie unikniecie raczej deszczu, śniegu i wiatru, i nie przejmujcie się jak coś będzie mokre. To po prostu norma na Camino.