Spodobał Ci się wpis? Podziel się nim na:
Komitet Światowego Dziedzictwa UNESCO podjął na 39 sesji w Bonn decyzję o wpisaniu północnych szlaków świętego Jakuba w Hiszpanii na Listę Światowego Dziedzictwa. Oznacza to, że do Camino Frances dołącza prawie 1500 km nowych dróg świętego Jakuba.
Wśród szlaków wpisanych na Listę znalazły się Camino del Norte (lub inaczej Camino de la Costa – 936 km), Camino del Interior (Ruta del Tunel – 196 km), Camino Liebana (Camino de Santo Toribio – 55 km) oraz Camino Primitivo (311 km).
O staraniach na rzecz wpisania szlaków północnych pisaliśmy już 4 lata temu – „Camino del Norte na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO?” oraz ostatnio informując o propozycjach zmian tras Camino del Norte w Kantabrii i Galicji, które wywoływały spore zamieszanie i kontrowersje wśród lokalnych społeczności.
Prowadzone w ostatnich latach działania władz prowincji Galicji, Kantabrii, La Rioja, Asturii i Kraju Basków miały na celu przygotowanie się do ewaluacji przed Komisjami UNESCO. Spełnienie wytycznych UNESCO umożliwiło wnioskowanie o wpisanie na Listę Światowego Dziedzictwa. A pozytywna rekomendacja Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych dała zielone światło dla poszerzenia listy Camino w Hiszpanii.
Wraz z nowymi szlakami na Liście pojawiło się także 16 zabytków, które są zlokalizowane wzdłuż ich tras. Będą to m.in. mury i katedra w Lugo, katedra w Mondoñedo oraz klasztor w Sobrado dos Monxes.
W raporcie ewaluacyjnym wniosek znajduje się również ważna informacja, że ponad 60% odcinków szlaków północnych ma historyczny przebieg, blisko 30% pokrywa się z głównymi drogami, a 10% ma zupełnie nowy przebieg. Natomiast w przypadku Camino Frances odsetek odcinków historycznych wynosi aż 80% całej długości szlaku, a pozostałych rozkłada się po 10%.
Można powiedzieć, że na Liście znalazły się wreszcie najstarsze szlaki jakubowe. Lekko zapomniane przez pielgrzymów, ale zdecydowanie piękne i bardziej urozmaicone krajobrazowo niż Camino Frances.
Camino Primitivo jest pierwszym i najstarszym szlakiem świętego Jakuba. W IX-XI wiekach pielgrzymi wędrowali właśnie północnymi szlakami do Santiago de Compostela. Unikali w ten sposób terytoriów okupowanych przez Muzułmanów. Również pierwszym słynnym pielgrzymem, który niejako potwierdził obecność grobu świętego Jakuba był Alfons II, król Asturii. Wszystko zaczęło się zmieniać w XI wieku wraz z ekspansją chrześcijańskich królestw na południe Półwyspu Iberyjskiego. Tzw. Droga Francuska stawała się coraz bardziej popularna wśród pielgrzymów ze względu na mniejszą trudność od innych szlaków. Powstanie Codex Calixtinus w XII wieku – uważanego za pierwszy spisany przewodnik po szlaku świętego Jakuba opisuje właśnie w 13 etapach szlak francuski.
Oczywiście małe grupy pielgrzymów nadal korzystały ze szlaków północnych, aby dotrzeć do Santiago de Compostela. Pątnicy mogli także nawiedzać święte miejsca dla chrześcijan jak Camara Santa w Oviedo, czy klasztor Santo Toribio de Liebana. Jednak dominacji szlaku francuskiego już nic nie mogło zagrozić i jeszcze przez długi czas nie zagrozi.
8 letnie starania o uznanie tych szlaków za Światowe Dziedzictwo zakończyły się. Otwiera to drogę do jeszcze większej popularyzacji szlaków jakubowych w Hiszpanii. To co się stało ze szlakiem francuskim od początku lat 90 XX wieku może mieć również przełożenie na nowe szlaki. Wraz z prestiżem bycia na Liście pójdą również inwestycje w infrastrukturę szlaków. Szczególnie poza Galicją, która zwyczajowo czerpie najbardziej ekonomicznie z rzeszy pielgrzymów zmierzających do grobu świętego Jakuba.
Spodobał Ci się wpis? Podziel się nim na: