- Jonathana Amosa
- Reporter naukowy
Grafika: Europejskie satelity teledetekcyjne Ziemi ważyły w momencie startu około 2,5 tony
Pionierski europejski satelita spadnie na Ziemię w ciągu kilku godzin.
W chwili wystrzelenia w 1995 r. ERS-2 było obserwatorium najnowocześniejszym, w którym opracowywano technologie obecnie rutynowo stosowane do monitorowania planety.
Europejska Agencja Kosmiczna (Esa) twierdzi, że większość dwutonowego satelity spłonie podczas opadania.
Niektóre z bardziej wytrzymałych części prawdopodobnie wytrzymają ekstremalne ciepło powstające podczas nurkowania z dużą prędkością, ale ryzyko uderzenia tych elementów i spowodowania uszkodzeń obszarów zamieszkałych jest mniejsze.
Mogliby wylądować w dowolnym miejscu na świecie, ale ponieważ znaczną część powierzchni Ziemi pokrywa ocean, pozostałości pozostawione na powierzchni prawdopodobnie przeniosą się do oceanu.
„Warto podkreślić, że żaden z pierwiastków, który może ponownie przedostać się do atmosfery (i dotrzeć do powierzchni), nie jest radioaktywny ani toksyczny” – powiedział Mirko Albani z Działu Ziemi Obserwacyjnej ESA.
Temperatura powierzchni morza: Dzisiejszy monitoring klimatu wiele zawdzięcza programowi ERS
W latach 90. agencja wystrzeliła dwa identyczne satelity do teledetekcji Ziemi (ERS). Byli najbardziej wyrafinowanymi obserwatorami planet swoich czasów, wyposażonymi w zestaw instrumentów do monitorowania zmian na lądzie, w morzach i powietrzu.
Monitorowali powodzie, mierzyli temperaturę kontynentów i powierzchni mórz, wykrywali ruch pól lodowych i wykrywali zakrzywienia lądu podczas trzęsień ziemi.
W szczególności ERS-2 wprowadził nową możliwość oceny ochronnej warstwy ozonowej Ziemi.
„Absolutnie” – powiedział doktor Ralph Korte. „Jeśli chodzi o technologię, można poprowadzić bezpośrednią linię z ERS do europejskich satelitów Copernicus/Sentinel, które dziś obserwują planetę. Od ERS wszystko się zaczęło” – powiedział BBC News kierownik ds. rozwoju biznesu Airbus Earth Observation.
ERS-2 był pierwszym z dwóch. Pierwotnie umieszczony na wysokości 780 km nad Ziemią, inżynierowie wykorzystali jego ostateczne rezerwy paliwa w 2011 roku, aby obniżyć jego wysokość do 570 km. Oczekiwano, że górna atmosfera doprowadzi statek kosmiczny do zniszczenia za około 15 lat.
Niemiecki Dornier (obecnie Airbus) dowodził flotą satelitów ERS
Ta prognoza spełni się w środowy wieczór, GMT.
Trudno powiedzieć dokładnie kiedy i gdzie. Zależy od gęstości górnej atmosfery, na którą wpływa aktywność słoneczna.
Biorąc pod uwagę wielkość orbity satelity wokół Ziemi, możemy z całą pewnością stwierdzić, że ponowne wejście na orbitę nastąpi pomiędzy 82 stopniami północy i południa.
Australijskie obserwatorium HEO podąża za linią ERS-2
Fragmenty, które uderzą w planetę, mogą obejmować panele wewnętrzne i niektóre części metalowe, takie jak zbiorniki paliwa i ciśnieniowe.
Elementem, który może w jakiejś formie powstać w atmosferze, jest antena systemu radarowego ze sztuczną aperturą zbudowanego w Anglii. Antena ma konstrukcję z włókna węglowego, która jest odporna na wysokie temperatury.
Kiedy ERS-2 został wystrzelony, wytyczne dotyczące łagodzenia skutków śmieci kosmicznych były bardzo luźne. Uznano za dopuszczalne sprowadzenie zbędnego statku kosmicznego do domu w ciągu 25 lat działalności.
Nowa Karta Zero Debris firmy Isa Zaleca, aby okres utylizacji nie przekraczał pięciu lat. A jego przyszłe satelity zostaną wystrzelone z niezbędnym paliwem i możliwością samodzielnego napędzania i zejścia z orbity w krótkim czasie.
Powód jest oczywisty: teraz, gdy na orbitę wystrzelono tak wiele satelitów, Potencjał konfliktu rośnie. ERS-1 nagle uległ awarii, zanim inżynierowie zdążyli obniżyć jego wysokość. Nadal znajduje się 700 km nad ziemią. Naturalny upadek z tej wysokości może zająć 100 lat.
Kalifornijski błąd Haywarda: interferometria radarowa i mapowanie ruchu skał jako pionier ERS
SpaceX, amerykańska firma obsługująca większość działających obecnie satelitów na orbicie (ponad 5400), ogłosiła niedawno, że zniszczy 100 z nich po odkryciu błędu, który „zwiększa prawdopodobieństwo przyszłej awarii”. Chce pozbyć się statku kosmicznego, zanim jakiekolwiek problemy skomplikują misję.
Powiedzieli: „Nagromadzenie masywnych śmieci na niskiej orbicie okołoziemskiej nie słabnie; 28% obecnych, długotrwałych masywnych śmieci pozostało na orbicie od przełomu wieków.
„Te niekontrolowane skupiska masy pokazują potencjał tworzenia ogromnych śmieci dla tysięcy nowo rozmieszczonych satelitów, które napędzają światową gospodarkę kosmiczną”.
