Prehistoryczni myśliwi stanęli przed naprawdę gigantycznym zadaniem, jeśli chodzi o upolowanie gigantycznych zwierząt. Teraz badacze rzucili nowe światło na to, jak mogło do tego dojść.
Eksperci, którzy badali ostre kamienne ostrza ludu Clovis, który żył w Ameryce około 13 000 lat temu, twierdzą, że plemię mogło podłożyć broń zamiast rzucać włóczniami w ogromne zwierzęta, takie jak gigantyczne żubry, mamuty czy leniwce naziemne. Nad ziemią, aby mrugać ładującymi stworzeniami.
„Dopiero teraz zdajemy sobie sprawę, że ludzie z wielu różnych kultur od tysięcy lat polowali na megafaunę lub bronili się przed nią za pomocą zasadzonych szczupaków” – powiedział współautor badania, dr Scott Byrum z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley.
Powiedział, że myśliwi korzystający z rowerów często zachęcają grubego zwierza do szarży na nich, a zasadzony na nich rower może wygenerować większą moc niż pchnięcie ręką lub rzucona włócznią. „Wynika z tego, że szczupaki byłyby preferowane w walce z inwazyjną megafauną” – stwierdził.
Pisanie w magazynie Plos One Chociaż punkty Clovisa są dobrze znane, nie znaleziono żadnej broni, więc nie jest jasne, w jaki sposób punkty zostały wykorzystane – zauważa zespół.
Jednak źródła historyczne – w tym obrazy przedstawiające polowania na dziki oraz opisy polowań na niedźwiedzie, lwy i jaguary – przedstawiają użycie broni przebijającej ziemię podczas polowania na cięższe zwierzęta, podczas gdy podejście to było również wykorzystywane do obrony przed drapieżnikami. Przeciwko dosiadaniu koni bojowych w bitwach wojskowych.
Aby zbadać pomysł, że ludzie Clovis mogli używać swoich kamiennych grotów w podobny sposób, zespół przeprowadził eksperymenty, używając replik tego, jak ich zdaniem wyglądałaby broń, z kamiennym grotem przymocowanym pomiędzy drewnianym słupem a kościanym prętem.
Zespół odkrył, że ostry czubek Clovisa może przebić skórę bydlęcą ze stosunkowo niewielką siłą, ale pęknie, jeśli zostanie pozostawiony skierowany w dół na dębowej desce z dużą siłą (co oznacza kontakt z kością). Zespół odkrył jednak, że można wyregulować rzęsy w taki sposób, aby w tej drugiej sytuacji uległy one złamaniu, uwalniając czubek bez łamania, ale pozwalając szczupakowi głębiej zatopić się w zwierzęciu.
Byram powiedział, że kształt niektórych ostrzy Clovisa byłby bardzo przydatnym czubkiem szczupaka, a takie zastosowanie mogłoby wyjaśnić odkrycie całych ostrzy Clovisa ze szczątkami nierzeźnych mamutów.
Zespół planuje teraz eksperymenty z udziałem czegoś w rodzaju dużego mamuta – żelu balistycznego osadzonego w poruszającym się obiekcie o dużej masie – aby zrozumieć, jak zmieniłby się efekt, gdyby uderzenie nie obejmowało jedynie siły działającej na głowę. – Jeden kierunek.
Medin Eren, profesor antropologii na Uniwersytecie Stanowym Kent w USA, który nie był zaangażowany w prace, powiedział, że nie był to pierwszy raz, kiedy archeolodzy proponowali „wykorzystanie roweru” w celu zdobycia punktów Clovis.
Dodał jednak: „Głównym problemem jest oczywiście to, że archeolodzy nie znaleźli żadnych drewnianych włóczni ani drzewców strzałek Clovis i nie ma niezbitych dowodów na to, że włóczni faktycznie używano w sposób podobny do szczupaków. Musimy mieć pewność, że nasze wyniki nie wykraczają poza nasze eksperymenty i, co ważniejsze, faktyczny zapis archeologiczny”.
