Ponad 8 lat temu pisałem na łamach bloga, że dla niektórych ludzi pielgrzymka do Santiago de Compostela jest marzeniem i przygodą. Z perspektywy czasu niewiele się zmieniło, aczkolwiek uzupełniłbym to zdanie, że może też być pasją i hobby, które przekuwa się czasami na pracę. W moim przypadku tak się stało.

Zaczynając blog Caminodelavida, kierowałem go głównie do rodziny i przyjaciół. Z czasem stał się największym w Polsce blogiem poświęconym tematyce Camino de Santiago. Pewna Koreanka, której pomagałem pokonać Camino Portugues powiedziała mi – jesteś Camino Evangelist. Chyba coś w tym jest.

Wreszcie w 2017 roku Caminodelavida i Klub Podróży Horyzonty nawiązały współpracę w zakresie merytorycznego wsparcia projektu Horyzontów – „Camino de Santiago pieszo” oraz prowadzenia pielgrzymów na trasach jakubowych na Półwyspie Iberyjskim.

Od ponad roku mam szansę dzielić się i zachęcać do wędrówki szlakiem św. Jakuba w formie zorganizowanej. Jest to niesamowita przygoda, a najlepszą nagrodą jest dla nas to, gdy nasi pielgrzymi ruszą kolejny raz na Camino de Santiago.

Odpowiadając wprost – ze względu na zbieżność idei. Prowadząc portal Caminodelavida, czy spotykając się z osobami wędrującymi Camino staramy się zawsze mówić o świadomym pielgrzymowaniu. Chodzi o taki model wędrowania Camino de Santiago, który zaspokaja różnorakie potrzeby człowieka, nie tylko duchowe. To promowanie wędrowania jakubowymi ścieżkami z uwzględnieniem tradycji i historii miejsc, przez które przechodzi szlak. Zachęcanie do odwiedzania muzeów czy zabytków i poznawania lokalnej społeczności. To próbowanie i smakowanie kultury oraz lokalnej kuchni.

Z drugiej strony Klub Podróży Horyzonty podchodzi do organizowanych przez siebie wypraw, nie jako do turystyki masowej, ale odpowiedzialnego podróżowania w małych grupach. W ich ofercie można znaleźć popularne kierunki turystyczne, ale realizowane w sposób kompletnie nieszablonowy z nastawieniem na indywidualne przeżycia uczestników wraz z poszanowaniem miejsc, społeczności oraz kultury i lokalnych tradycji.

Wspólnie staramy się pomóc poznać Camino de Santiago takim jakim jest, w szacunku do jego tradycji i innych wpółpielgrzymów.

Wędrowanie do Santiago de Compostela od swoich początków miało charakter indywidualny. Średniowieczny pielgrzym ruszał z progu własnego domu, nierzadko niosąc na plecach cały swój dobytek. Wraz z upływem czasu niewiele się zmieniło, poza tym, że zdecydowana mniejszość wychodzi na szlak od razu po opuszczeniu swojego domu. To co pozostało istotą Camino de Santiago to indywidualna wędrówka. Wtedy można spojrzeć na siebie i otaczający nas świat w sposób o wiele bardziej ciekawy i interesujący.

Wędrując z naszymi pielgrzymami w ramach Horyzontów kładziemy nacisk właśnie na indywidualny charakter wędrówki. Każda osoba wyposażona jest w odpowiednie materiały umożliwiające pokonanie danego odcinka samodzielnie lub w małej grupie. Pielgrzymi posiadają informacje o dystansie do przejścia, atrakcjach na trasie, miejscach wartych odwiedzenia oraz noclegu. Przewodnik jest zawsze na trasie przemieszczając się między poszczególnymi pielgrzymami i opowiadając o Camino de Santiago, lokalnych tradycjach, atrakcjach czy przysmakach kuchni galisyjskiej.

Osobisty charakter wędrówki ma jeszcze jeden plus – otwartość na innych. Każdego roku ponad 180 różnych narodowości wędruje Camino de Santiago. To właśnie m.in. inni pielgrzymi czynią ten szlak tak wyjątkowym.

Jest niewątpliwie najsłynniejszą trasą wiodącą pielgrzymów do Santiago de Compostela. Najbardziej bogatą w legendy, tradycje pielgrzymie oraz zabytki sięgające czasów przedrzymskich.

W jednym z takich miejsc, O Cebreiro rozpoczyna się blisko 180 km pielgrzymka do Santiago de Compostela. Mała galisyjska wioska, która na nowo odżyła dzięki Camino de Santiago. Tutaj zaczęła się współczesna historia żółtej strzałki będącej jednym z symboli Drogi św. Jakuba.

Krocząc traktem dawnych dróg rzymskich i ścieżek wydeptanych przez setki tysięcy pielgrzymów mamy szansę zajrzeć do benedyktyńskiego opactwa w Samos czy średniowiecznego kościółka w Portomarin przypominającego bardziej twierdzę niż świątynię.

Jednak Camino Frances to nie tylko zabytki i piękne krajobrazy przeplatane zapomnianymi wioskami Galicji. To także menu del peregrino, wyśmienita ośmiornica pulpo a la gallega czy słynne na całą Galicję sery z Arzua smakowane w towarzystwie delikatnych win Albarino i Ribeiro z lokalnych winnic.

Wędrowanie hiszpańskim odcinkiem Camino Portugues da Costa pozwala pielgrzymom cieszyć się towarzystwem Oceanu przez blisko połowę trasy.

Być może właśnie dlatego szlak nad Oceanem Atlantyckim jest tak popularny wśród pątników, którzy z nostalgią patrzą na bezkresne wody oddzielające Europę od Nowego Świata.

W małym miasteczku A Guarda leżącym po hiszpańskiej stronie ujścia rzeki Mino u stóp wzgórza Santa Trega, rozpoczyna się niesamowita przygoda Camino.

Przemieszczając się ścieżkami wzdłuż wybrzeża docieramy do Baiony, w której po raz pierwszy usłyszano o odkryciu nowego lądu przez Krzysztofa Kolumba.

Camino Portugues ze względu na bliskość Oceanu różni się diametralnie od Camino Frances. Jednak to co pozostaje niezmienne to historia i tradycja. W Caldas de Reis warto zanurzyć stopy w termalnych sadzawkach dostępnych dla pielgrzymów a w Padron zobaczyć miejsca związane ze świętym Jakubem.

Wszystko to okraszone świetną hiszpańską kuchnią, winami oraz wspaniałymi krajobrazami.